En plots was het Pasen, de moment waarop mensen samenkomen met de familie.
Paaseieren zoektochten, een hapje en een drankje en gezellig bijpraten.
Roet in het eten
Dat dit jaar zou anders zou zijn dan andere jaren, hadden we nooit op voorhand kunnen bedenken.
We hoopten stiekem dat heel het Covid-19 gebeuren voorbij zou zijn ondertussen, dat het een erge nachtmerrie was en dat we stilaan konden ontwaken.
Helaas, we zitten er nog steeds midden in.
De Paasbrunch werd ingeruild voor een skypemoment en de lekkere chocolade eieren bij de opa's en oma's werden zoute tranen.
We gaan zoveel verloren tijd moeten inhalen, hoe gaan we dat ooit gedaan krijgen.
Verschrikkelijk, dat gemis
Al een maand lang kunnen we buiten ons eigen gezinnetje-van-vijf niemand knuffelen.
We missen zo die warme knuffels gevuld met liefde van de opa's en oma's, tantes en nonkels en vriendjes en vriendinnetjes.
Het valt zwaar, heel erg zwaar.
Wat in het begin een leuke uitdaging leek, kreeg al snel een bittere nasmaak.
Wie had ooit gedacht dat je het zou missen om te kunnen gaan winkelen of te gaan werken.
Dat niet naar school gaan en iedereen zien of horen via de webcam het nieuwe normaal zou worden.
Op een maand tijd is ons leven helemaal door elkaar gehaald en wat weegt dat zwaar door.
Het einde is nog niet in zicht en dat is wat me zoveel vragen bezorgd. Wanneer? Hoe gaat het verder?
De tijd staat niet stil
Ondertussen zijn de meiden al heel hard veranderd.
Démi is meer en meer een echt dametje aan het worden met heel veel streken en een sterk karakter. Ze wil heel graag schoonschrift leren en kijkt dus enorm uit naar het eerste leerjaar.
Fenne is al 2cm gegroeid en komt steeds vaker knuffelen. Ze kan nu ook haar eigen naam schrijven en is daar super trots op. Het gemis van haar vriendjes begint stilaan ook wel door te wegen.
Yenthl kreeg in tussentijd al 4 tanden, leert stilaan stapjes zetten en trekt kastdeuren open. Er zijn al heel wat glazen gesneuveld dankzij mevrouwtje, maar ach, het hoort erbij. Ze zegt nu ook mama, papa en dadada. Dansen is haar favoriete bezigheid.
Tot snel, hopelijk
We hopen in ieder geval dat we iedereen snel weer mogen terugzien en dan knuffelen we iedereen plat.
Dus wees voorbereid, we komen eraan.
Met knuffels en zoentjes in de aanslag.
Allicht ook met heel veel tranen van geluk.
Voor nu blijven we gewoon nog even, heel even, veilig in ons kot tot ze zeggen dat het anders kan.
En dan komen we, beloofd.
Doen jullie met ons mee ?
Oh ja, Vrolijke Pasen.
Veel liefs,
Mamahippie.
Comments