Vandaag was de dag, voor het eerst het bloed van Fenne laten prikken. Laat ik jullie even vertellen waarom we dit deden.
Fenne is altijd een heel actief kindje geweest. Ze was nog vrij jong toen ze stopte met middagdutjes en liever de wereld ontdekte. Toen ze startte met school, dachten we dat ze meer slaap zou nodig hebben, maar dat was (helaas) niet het geval. Tot het begin van het eerste kleuterklasje.
Ergens in het begin van dit schooljaar begon het. Fenne kwam telkens thuis met een volle drinkfles. Hoogstens een slokje was eruit en dat over een hele dag. Ze is sowieso geen grote drinker, maar dit was wel erg weinig. We stimuleerden haar om meer te drinken, maar dat bracht weinig op.
Daarna begon ook haar slaappatroon te veranderen. Ze viel in slaap om 19u en ik moest haar echt wakker gaan schudden om 7u15. Ze begon op school middagdutjes te doen van dik 2u en na school was ze ook helemaal per totale. In samenspraak met de juf deed ze gelukkig die middagdutjes wel. Ik vermoed dat er na verloop van tijd een kindje iets gezegd heeft waardoor ze die middagdutjes niet meer wou doen, maar wel doodmoe thuis kwam.
16 januari was er dan het medisch onderzoek op school. 14kg en 93cm, mijn mini meisje. Haar lengte zit net niet in de 'opvolgzone', maar niet iedereen hoeft 1m80 te worden, toch? Ik besloot de vermoeidheid toch eens te benoemen en ze keek me toch even bedenkelijk aan.
"Sliep ze vroeger ook zo vaak?" Nee.
"Deed ze vorig jaar ook middagdutjes?" Nee.
"Ik ga dat dan toch eens extra bespreken met de arts."
en eventjes kreeg ik het warm en koud tegelijk. Mijn gevoel kan mogelijks wel kloppen en er kan meer aan de hand zijn.
Er werd ook nog gezegd dat ze echt wel meer moest drinken, dus we zijn gestart met kamillethee ipv gewoon water en de juf startte een stempelsysteem. Ik ben zo blij dat haar juf ook de moeite nam om met ons mee te denken. Uiteindelijk was/is alles goed zolang het helpt om haar meer te doen drinken.
Het telefoontje van de arts volgde en ze vond het toch ook allemaal een beetje vreemd. Ze raadde aan om het bloed van Fenne te laten controleren en dat deden we vandaag dus ook.
Fennie was SUPER flink. De verpleegster vond geen goede ader en besloot uiteindelijk toch te proberen prikken in een adertje in haar handje. Het bloed stopte regelmatig met lopen en ze moest telkens friemelen om het opnieuw te doen stromen, maar Fenne gaf geen kick.
Achteraf kreeg ze een stuiterbal en was ze zo blij. Ik ben zo fier op mijn kanjer!
Nu klaagt ze wel van wat pijn aan haar handje, geen wonder. Dus ze mag extra knuffelen nu en hopelijk hebben we snel de resultaten. Duimen jullie mee dat het uiteindelijk toch niks is?
Liefs,
Mamahippie.
Wat een topper 😍